Vagaba sin destino -perdón por la redundancia- por el centro comercial. Miraba los escaparates sin ver lo que muestran. Tan sólo esperaba que pasaran los minutos, perdido en la nada. Y de repente por la megafonía sonó aquella canción. Hay momentos vagos que merecen la pena.
"Se oes algunha cousa a altas horas da noite, algún tipo de problema, algún tipo de pelexa,só che pido que non me preguntes que foi iso, creo que é porque son torpe e intento non falar demasiado alto,quizáis porque estou louco,intento non actuar con soberbia...eles só che pegan ata que choras, e despois non preguntes por qué, soamente non discutas máis...o meu nome é Luka e vivo no segundo piso..." Encántame esta canción non só pola melodía en sí...senón polo sentimento que che deixa despois de oila, ese sentimento de rabia , impotencia ante o maltrato infantíl, ( outra grande lacra desta sociedade corrupta) Xanthe.
Eses "momentos vagos" son os que converten as horas en vida.
De tódolos xeitos, quedei intrigada por saber en que centro comercial, supoñamos, coruñés (e mira que hai uns cantos) un oído humano pode chegar a oír a música de fondo. Só hai unha excepción: as panxoliñas. Ai, non nos queda nada para que sexa verán!
"Se oes algunha cousa a altas horas da noite, algún tipo de problema, algún tipo de pelexa,só che pido que non me preguntes que foi iso, creo que é porque son torpe e intento non falar demasiado alto,quizáis porque estou louco,intento non actuar con soberbia...eles só che pegan ata que choras, e despois non preguntes por qué, soamente non discutas máis...o meu nome é Luka e vivo no segundo piso..."
ResponderEliminarEncántame esta canción non só pola melodía en sí...senón polo sentimento que che deixa despois de oila, ese sentimento de rabia , impotencia ante o maltrato infantíl, ( outra grande lacra desta sociedade corrupta)
Xanthe.
Eses "momentos vagos" son os que converten as horas en vida.
ResponderEliminarDe tódolos xeitos, quedei intrigada por saber en que centro comercial, supoñamos, coruñés (e mira que hai uns cantos) un oído humano pode chegar a oír a música de fondo. Só hai unha excepción: as panxoliñas. Ai, non nos queda nada para que sexa verán!
E, sen desmerecer, quedo con esta versión. Púñana en Zapping, de sintonía de sección ou algo así:
ResponderEliminarhttp://www.youtube.com/watch?v=CW9Pv0WT2K0&feature=related
Grande canción.
ResponderEliminarXa había ben tempo que non aparecías por aquí.
ResponderEliminarSi. E ti ainda non sabes quen é Mrs. Doyle.
ResponderEliminarPois non, non o sei.
ResponderEliminarDireiche que Mrs. Doyle ten nome de película...
ResponderEliminar