 |
| Fotografías de Marcos Sanluis |
Logo de doce meses a vía abríuse de novo ó tráfico, cinco máis dos proxectados. A obra semella sinxela, pero neste tempo a estrada foi derrubada e construíronse dous falsos túneles que conectan cos que conducen ó porto da cidade. Este tempo foi dabondo para que o blog mudase considerablemente desde aquel primeiro post: saíu do anonimato, cambiou de enderezo por causas máis que comentadas, mudou a súa faciana e, ós poucos , foi atopando un camiño que nunca foi deseñado, nin organizado nin planificado. Non hai trama detrás do túnel. Son os meus pensamentos, sentimentos, sensacións, saídas. Aquí digo o que me peta porque si. Que sexa por moito tempo.
Como decía o poeta: "todo pasa e todo queda" e eso ás veces causa certa nostalxia ainda que o presente sexa mellor que o pasado...
ResponderEliminarLa República Independiente de Eirís está más segura que nunca. Tienes miedo a dejarla sola? Por eso ya no quedas con nadie?
ResponderEliminarAlgún día te invitaré a tomar unas cervecitas. Tu y yo. Los dos juntitos. Los dos solos....
ResponderEliminarNo aspecto estrictamente práctico, vamos, no que se refire ao túnel e ás obras, a verdade é que parece outra cidade aquelo, cunha sorte de mini-scalextric. Impresiona e iso que aínda non está rematado de todo!
ResponderEliminarBiquiños
Pues vaya cambio desde que no voy por ahí. En cuanto a lo de tu blog, ¡felicidades! y que cumpla muchos más años.
ResponderEliminarBicos
pd-¿Qué es eso de que ya no quedas con nadie? Que no me entere yo